Uit onderzoek is gebleken (G. Heins, 2017) (en dat is geen verrassing) dat we: 28% productiever kunnen zijn, 12.5% meer omzet kunnen genereren, 16 % meer kosten kunnen besparen en het verzuim met wel 15% kunnen terugdringen wanneer we elkaar vaker zouden aanspreken.
Als trainer ben ik vaak te gast en zie ik wat er speelt binnen bedrijven. Wat mij opvalt is dat in de kern de onderliggende problemen vaak hetzelfde zijn. Een daarvan is het aanspreken van je collega’s op gedrag dat niet productief is of nog erger, contraproductief is.
Het is in de huidige tijd van concurrentie en professionalisering geen optie om elkaar niet aan te spreken. Het is dus belangrijk dat iedere medewerker die urgentie voelt, en dit ook doet. En juist dit blijkt voor veel medewerkers en ook leidinggevende ontzettend lastig. Logisch dat de vraag van de organisatie vaak uitdraait op een training in de regels van “het geven en ontvangen van feedback”. Iedereen herkent wel; op het puntje van je tenen lopen en je woorden heel zorgvuldig kiezen om ervoor te zorgen dat de ander niet direct in de vecht-, vlucht- of verdedigingstand schiet. Of juist de andere kant; je niet aangevallen voelen als je wordt aangesproken.
De vorm waarin je mensen aanspreekt wordt echter een stuk minder belangrijk op het moment dat je samen eerst gedegen afspraken maakt waarop je elkaar kan aanspreken en dat je erop kunt vertrouwen dat de intentie van de ander goed is. Dat is waar het gesprek in eerste instantie over moet gaan. Daarbij blijft een gesprek over de vorm een handige interventie om te doen, maar zeker niet de eerste stap voor het creëren van een aanspreekcultuur!
In hoeverre maak jij afspraken over hoe je elkaar aanspreekt? Ik ben benieuwd!
Herwin Wetters