Van polariseren wordt het zelden tot nooit beter! En toch gebeurt het op allerlei gebieden. Of het nu gaat over het Covid-19 beleid, over de nieuwe bondscoach, over het klimaatbeleid, er wordt een mening gevormd, we bijten ons erin vast, nemen een positie in en een knappe jongen die ons dan nog van mening doet veranderen. Op veel kleinere schaal binnen relaties of binnen teams gebeurt eigenlijk precies hetzelfde. We bepalen ons standpunt en blijven dat dan vanuit het eenmaal gekozen standpunt verdedigen. In letterlijke zin, we verplaatsen ons niet meer.
Om tot oplossingen voor problemen te komen of voor het creëren van draagvlak voor bepaalde beslissingen is dat een dramatische methodiek. Om tot oplossingen te komen is het juist nodig om van je vaste plek te komen, om je te verplaatsen, om andere perspectieven te krijgen en mee te nemen in je afweging.
Tijdens mijn zomervakantie op de Lofoten in Noorwegen, trof ik daar in letterlijke zin het mooiste voorbeeld van dat je je kunt voorstellen. Een beeld van kunstenaar Marcus Raetz.
Afgezien van het feit dat de locatie waar het beeld staat, onwaarschijnlijk prachtig is, is het beeld ronduit fascinerend. Als je het beeld in de verte ziet verschijnen, zie je eigenlijk gewoon een kaal hoofd. Wanneer je echter bij het beeld komt en er omheen loopt, zie je vanuit elke kant een ander hoofd, soms op de kop, soms met de neus de andere kant op.
Terwijl het tocht echt steeds hetzelfde kunstwerk is!
Kortom, de plek van waaruit je kijkt (je perspectief) bepaalt volledig hoe je de dingen ziet. En soms kan dat dus volledig het tegengestelde beeld zijn. Rechtop of op z’n kop.
Als we, in welke situatie dan ook, vanuit verschillende perspectieven bij elkaar willen komen, zullen we dus eerst eens om de situatie heen moeten wandelen. Het gaan bekijken vanuit tegenovergestelde perspectieven. Alleen maar om te snappen hoe de ander ergens tegenaan kijkt, pas dan kunnen we gaan praten en elkaar begrijpen.
Mooi toch, hoe vakanties je kunnen verrijken met heldere inzichten.
Heel veel “wandel” plezier gewenst!
René Drost