Ga naar de inhoud
Het tijdelijke abnormaal!

Hoezo “het nieuwe normaal”? Er is in mijn beleving niet zo heel veel normaal aan de huidige situatie en ook nog heel veel niet normaal aan de nabije toekomst zoals die ons is voorgespiegeld. De veelgenoemde anderhalve meter samenleving staat een groot aantal normale activiteiten in de weg.

Normaal is; in het weekend in een volgepakt stadion naar PEC Zwolle kijken…
Normaal is; een paar keer per maand met vrienden naar een concert in Hedon….
Normaal is; op vrijdagmiddag met collega’s een biertje drinken bij café de Hetebrij…
Normaal is; vanaf mei elk weekend over een festival slenteren als Lepeltje Lepeltje, Kannen en Kruiken, Stratenfestival etc..
Normaal is; na het tennissen even in de kantine bijkletsen met elkaar…

Allemaal zaken die de komende maanden, of misschien nog wel langer niet gaan gebeuren. En dat is dus helemaal niet normaal. En ik hoop van ganser harte dat we dat ook niet normaal gaan vinden.
Dat dat nu tijdelijk niet anders kan, daar heb ik alle begrip voor. Maar ik heb er moeite mee om dingen anders te noemen dan dat ze zijn. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met ons vak: trainingen verzorgen in communicatie. Woorden scheppen verwachtingen. En in dit geval zou dat betekenen dat de anderhalve meter maatschappij het nieuwe normaal is. Daar kunnen veel bedrijven en ook Bureau HTM slecht mee uit de voeten. Een groot deel van ons vak bestaat uit bij elkaar komen, elkaar van dichtbij recht in de ogen kunnen kijken, van elkaar leren in groepsverband etc.

Natuurlijk hebben wij onze bedrijfsvoering aangepast.  We verzorgen onlinetrainingen, online intervisie en online coaching. Helemaal goed en van topkwaliteit omdat het nu éénmaal de enige manier is binnen de gestelde kaders. En het is zeer zeker denkbaar dat we een aantal diensten blijven aanbieden. Maar het blijft anders. Anders dan normaal.

Vanaf 1 juni gaan we met Bureau HTM weer op weg naar het oude normaal. Met inachtneming van alle richtlijnen. En natuurlijk nemen we zaken mee die we in de afgelopen periode hebben geleerd of ons hebben aangewend. Misschien is het helemaal niet nodig om elkaar steeds maar handen te geven, blijven we veel vaker onze handen wassen en blijven we hoesten en proesten in de binnenkant van de elleboog. Maar raken we weer los van de verkramping om bij elkaar te staan, te juichen bij een doelpunt, te dansen bij een concert…

Laten we stap voor stap afscheid nemen van het tijdelijk abnormaal.