Wanneer ik behoefte heb aan volledige focus en weinig prikkels, dan werk ik thuis. Wanneer ik behoefte heb aan gezelligheid, kennisdeling of inspiratie dan werk ik op kantoor. Laatst heb ik zelfs met een met een collega in een koffiebar gewerkt omdat we behoefte hadden aan een inspirerende werkomgeving. Geweldig, toch?!
Maar wat vinden mijn collega’s er eigenlijk van dat ik in een koffiebar werk? En als ik thuis werk, kan je mij dan beter bellen of mailen? Welke afspraak plannen we eigenlijk fysiek en welke online in? Geldt dat voor allebei? En hoe doen we dat als ik naar kantoor kom voor gezelligheid terwijl mijn collega juist naar kantoor komt om gefocust te werken omdat de thuissituatie dit niet toelaat?
Meer ruimte voor individuele behoeften, betekent automatisch ook nieuwe uitdagingen. Want naast dat behoeften kunnen botsen, kunnen we er dus ook nog eens op een andere manier tegenaan kijken. Dit vraagt van ons dat we het niet meer alleen over de inhoud van ons werk moeten hebben, maar ook over de samenwerking.
Waar liggen de individuele behoeften? Waar hebben we elkaar nodig? Hoe houden we verbinding? Hoe zorgen we ervoor dat we van elkaar blijven leren? Waar dit voorheen spontaan kon ontstaan, moeten we het tegenwoordig misschien wel inplannen.
Wanneer we dit soort gesprekken niet met elkaar voeren, lopen we kansen mis in het benutten en versterken van elkaars talenten. Bovendien kan het onderling veel onrust en spanning opleveren. Met als gevolg een grotere afstand tussen collega’s. Een afstand, waar in het hybride werken nou júist al een grote uitdaging ligt.
Dus ga dat gesprek ook eens aan met jouw collega’s. Maak er tijd voor vrij. Plan een moment met elkaar in. En over een tijdje nog een keer. Dan weet ik zeker dat dit gaat helpen in het profiteren van alle mooie voordelen van hybride werken.
Succes!
Aphra van Asselt